Իլհամ Ալիևը Ղարաբաղը նմանեցնում է Կոսովոյին

Ինչպես ավելի վաղ նշել է «Ազգը», Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւը որոշել է նախքան Կազան` Հայաստանի եւ Ռուսաստանի նախագահների հետ հանդիպման մեկնելը, «շրջագայել» Բալկաններում: Այս օրերին Ալիեւը Սլովենիայում է, իսկ ավելի վաղ պետական այցով Սերբիայում էր: Գաղտնիք չէ, որ այս երկիրը չի ճանաչում Կոսովոյի անկախությունը, սակայն միեւնույն ժամանակ, երբեք չի հայտարարում, որ «սերբական բանակը ամեն գնով հետ կբերի իր օկուպացված հողերը»:

Նշենք նաեւ, որ Կոսովոյի անկախությունը ճանաչած երկրները` հիմնականում արեւմտյան, բազմիցս շեշտել են, որ «սա չի կարող նախապայման լինել այլ չճանաչված միավորումների անկախությունը ճանաչելու համար, քանի որ ամեն մի նման հակամարտություն տարբեր է»: Թվում է, թե այս վերջին հայտարարությունից ամենաշատը «ուրախ» պետք է լիներ Իլհամ Ալիեւը, սակայն նա Սերբիայում հանդես է եկել ահա թե ինչ հայտարարությամբ. «Սերբիան էլ, Ադրբեջանի նման տուժում է անջատողականությունից: Մենք հույս ունենք, որ ձեր տարածքային ամբողջականությունն էլ կվերականգնվի»:

Ադրբեջանական «Ազադլիգը» այս հայտարարությունը նախ որակում է «իդեալիստական», ապա եւ` «վտանգավոր եւ չհաշվարկված». «Այս հայտարարությունը նշանակում է, որ Բաքուն նույնականացնում է Կոսովոյի եւ Ղարաբաղի հակամարտությունները: Ավելին` Կոսովոյից ադրբեջանցի խաղաղապահներին հետ կանչելով, Բաքուն ցուցադրեց, որ Կոսովոյի եւ Ղարաբաղի միջեւ նույնություն է տեսնում, եւ իր այդ քայլով բողոքում է Կոսովոյի հակամարտության նման լուծման դեմ:

Այս անգամ արդեն այդ երկու հակամարտությունների մեջ զուգահեռներ անցկացնում է Ադրբեջանի նախագահը»: «Ազադլիգը» եզրակացնում է զգուշացումով` «Ալիեւի այս հայտարարությունից հետո միջազգային հանրությունը կարող է մտածել, որ Լեռնային Ղարաբաղի խնդիրը պետք է լուծել Կոսովոյի օրինակով»:

Ճիշտ է, «Ազադլիգը» «մոռացել» է նշել, որ միջազգային հանրությունը, հաշվի առնելով, որ Բաքուն պաշտոնական ներկայացուցչություն ունի «Հյուսիսային Կիպրոսի թուրքական հանրապետությունում» կամ լուրջ ապրանքաշրջանառություն է ծավալում չճանաչված Տայվանի հետ, կամ էլ դիվանագիտական փաստաթղթերում ճանաչում է Պաղեստինի հանրապետությունը, կարող է որոշել Ղարաբաղի հարցը լուծել ոչ Կոսովոյի օրինակով, ուրիշ օրինակներն էլ բազմաթիվ են:

ՀՈՎԻԿ ԱՖՅԱՆ
«Ազգ»
11.06.11