Վահան Բադասյանի խոսքով՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը բացահայտեց ամբողջ հանրության համար, որ այս վարչախումբը, դինաստիան, որ իշխումէ 1991-ից ի վեր, տերպետրոսյանական դինաստիան է, որին հաջորդեցին Ռոբերտ Քոչարյանը, հետո Սերժ Սարգսյանը:
«Ոչինչ չի փոխվել, իշխանության գաղափարախոսության մեջ ոչ մի փոփոխություն տեղի չի ունեցել, մասնավորապես, երկրի ունեցած-չունեցածը թալանելու, երկրի ներսում կոռուպցիան զարգացնելու, ժողովրդին ու երկրին հասցնելու ծայրաստիճան աղքատության: Լևոն Տեր-Պետրոսյանի օրոք գործարանները փակվեցին, երկրի հարստությունը թալանվեց, բանակի վրա ոչ մի ուշադրություն չդարձվեց, սակայն այնքան ուժեղ էր ժողովրդական, ազգային-ազատագրական շարժման թափը Արցախում, այնքան մեծ էր, որ նրանք երբեմն ստիպված էին ականջալուր լինել ժողովրդի պահանջին:
Մենք ունեցանք հաղթանակ, բայց այդ հաղթանակը սեփականաշնորհեցին Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, անորակ գերենալիտետը, երկիրը հասցրին աղքատության: Ստորագրվեցին ոչ հայանպաստ պայմանագրեր: Մինսկի խմբի համանախագահները մեր առջև դրեցին ստորացուցիչ պարտավորություններ, և 1998 թ-ին Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հրաժարական տվեց ոչ թե նրա համար, որ ուզում էր ծախել Ղարաբաղը. կար տնտեսական խորը ճգնաժամ, որ արդեն հասցրեց այն աստիճանի, որ պետք էր իշխանափոխություն ներսում, կազմակերպված, համաձայնեցված իշխանափոխություն: Երկրի պետական վերնախավում, փաստորեն, հակասություն կար տնտեսական, ազդեցությունների ոլորտի հարցում, Քոչարյան Ռոբերտ և Լևոն Տեր-Պետրոսյան խաղն էր գնում, ոչ թե Արցախի հարցում ունեին հակասություն Ռոբերտ Քոչարյանը, Լևոն Տեր- Պետրոսյանև և Սերժ Սարգսյանը», ասել է Վահան Բադասյանը:
2000-ից հետո, նրա խոսքով, Արցախյան հարցում Ռոբերտ Քոչարյանը նույնպես բռնեց Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ճանապարհը, ավելի վատ ձևով, և նրանից էլ ավելի վատ երրորդ նախագահը: Ըստ նրա՝ եթե այս երեքի միջև հիմա կա հակասություն, ապա այն խիստ անձնական է, և ազդեցությունների ոլորտների բաշխման շուրջ է, երրի ներսում ալան-թալանի և այլ ազդեցության ոլորտների, բայց Արցախի հիմնահարցում նրանք երեքն էլ նույն դիրքորոշումն ունեն:
«Եթե ժողովուրդը դեմ է հողերը հանձնելուն, ապա երկիրը պետք է հասցնել այնպիսի աղքատության աստիճանի, բանակը հասցնել այնպիսի վիճակի, որ ոչ ոք դիմադրություն ցույց չտա, և միայն անվտանգության երաշխիք հանդիսացող բանակը նույնպես այնքան թուլակազմ լինի, որ նույնպես դիմադրություն ցույց չտա: Մինչև 94 թվականը մենք ստեղծել էինք ազգ-բանակ մոդելը, և Լևոն Տեր-Պետրոսյանը տեղյակ չէ, որ մեր ստեղծած բանակը, որ հաղթեց թշնամուն, եղել է ազգ-բանակ մոդելով, բայց ոչ թե նման հրեաներին, շվեյցարիացիներին, այլ յուրահատուկ էր, և մենք դա ստեղծել էինք՝ ելնելով մեր պաշտպանության անհրաժեշտությունից: Եվ մեր ազգ-բանակը Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ժամանակ վերածվեց ղարաբաղյան մեկ ուրիշ բանակի՝ մեկ ուրիշ մոդելով, և Սեյրան Օհանյանն էլ ավելի քանդեց մեր բանակը՝ հասցնելով մեկ ուրիշ տեսակի: Այսօր Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հատկանշական քայլ է առաջարկում, բացահայտում է իր մտադրությունները, և ոչ միայն իր, այլ նաև Սերժ Սարգսյանի և Ռոբերտ Քոչարյանի հետ նախկինում ունեցած հանցավոր համաձայնության վերաբերյալ, որը վերաբերում է արցախյան հարցին: Դա հետեւյալն է՝ երկիրն ընկղմել ծանր ճահճի մեջ, կրթական, մշակութային թալան և ջարդ իրականացնել, հետո ասել, որ չունենք ոչինչ՝ օգտակար հանածոները թալանված են, աղքատ ենք, բանակը թուլացած է, սպառազինություն չկա: Միայն մի ելք կա՝ հանձնվել: Հանձնել տարածքները՝ նշանակում է հանձնվել», ասել է Վ. Բադասյանը:
Ըստ նրա՝ մենք այսօր ավելի մեծ հնարավորություն ունենք ունենալու ավելի ուժեղ բանակ, հնարավորություն ունենք կանխել արտագաղթը, պետության քայքայումը, կանխել օգտակար հանածոների, երկրի ընդերքի շահագործումը և յուրացումը, մենք բոլոր հնարավորություններն ունենք նորմալ պետություն դառնալու: Որևէ միջազգային հանրություն մեր անպաշտպանության ժամանակ մեր իրավունքներին տեր չի կանգնելու, ինչպես կոչ է անում մեզ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Ինչ-որ տեղ պետք է շնորհակալություն հայտնենք Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, որ բացահայտեց բոլոր հանցագործությունները, բոլոր հանցավոր համաձայնությունները հանցագործների հետ և երկրորդ, և երրորդ նախագահներին՝ իր ամբողջ դինաստիայի հետ:
«Պատերազմով ուզում են վախեցնել ժողովրդին, սա ստոր դավաճանություն է: Ես պատմական անցյալից ուզում եմ հիշեցնել, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանն է Լիսկայի հետ կազմակերպել, որպեսզի հանձնեն Հորադիսը, նա ուզում էր ամբողջը հանձնել, բայց այդքանը նրան հաջողվեց», հավելել է նա:
Ըստ նրա՝ գոյություն ունի մեկ ճշմարտություն՝ եթե ուզում ենք խաղաղություն լինի, ուզում ենք մեր մայրերը չլացեն, մենք պետք է պատերազմի պատրաստվենք, մենք պետք է հզոր բանակ և հզոր տնտեսություն ունենանք, այդ ժամանակ մեր զավակները սահմանին չեն զոհվի: Իսկ քանի թույլ ենք, միշտ զոհ ենք ունենալու, և մեր կորուստները կարող են լինել անդառնալի:
Հարցազրուցավար՝
ՍԻՐԱՆՈՒՅՇ ՊԱՊՅԱՆ
Комментариев нет:
Отправить комментарий