Պարտիզանության փոխարեն այլևս երևակվողը, դոշ ճղողը, բանտարկվողը, ծեծվողը, որպես հերոս ֆռացողը կամ հիվանդ է, կամ սրիկա

1995-ի խորհրդարանական ընտրություններից  սկսվեցին ընտրական մասսայական, հիմնարար կեղծիքները, ու ամեն անգամ տականքը սկսվեց հռչակվել հաղթող:

Անցել է 21 տարի, բոլոր ընտրություններն ու հանրաքվեները լկտիորեն կեղծվել են: Ու ոչ միայն կեղծիքն է եղել, այլ պրոցեսն ընթացել է  մարդկայինի ու մարդու, ազգի ու ժողովրդի արժանապատվության վրա թքելով, մարդկայինի սկզբունքներն ու հիմքերը քանդելով:

Իշխանությունները եղել են կեղծիքի նախաձեռնողն ու իրացնողը, բայց 98-ից սկսած պրոցեսը տարվել է  ներդրված ընդդիմադիր տեսքի կամակատարների ու մանկլավիկների միջոցով:

Թվում էր, թե  21 տարվա երկիր կործանած փորձերից հետո հին մեթոդաբանությունը՝ ապակողմնորոշման,  խաբեության , աճպարարության ավանդույթը պետք է իսկույն նկատվեր մարդկանց կողմից ու մերժվեր: Բայց արի ու տես, որ հեքիաթը կենսունակ է ու մեթոդն աշխատող:

Ես այլևս իրավունք չունեմ որևէ իշխանականի մեղադրելու այս հարցում: Մեղավորները միայն ու միայն ընդդիմադիրներն են, որոնք կամ տգետ էին, կամ սրիկա, կամ աճպարար, կամ հիմար, բայց փաստ է, որ կարողացան  ամեն անգամ մարդկանց տանել ընտրատեղամաս և պարտադրել պարտություն:

Հաջորդ ընտրություններին  քիչ ժամանակ է մնացել:  Ես իմ ողջ ուժերը ներդնելու եմ մարդկանց ընտրատեղամաս տանողների դեմ: Ընտրությունները պետք է բոյկոտվեն ազգովի: Մարդիկ պետք է կանգնեն տեղամասերի մուտքին ու տեսնեն, գրանցեն տեղամաս մտնող ճիվաղներին որպես դավաճանների, սրիկաների, ազգակործանների: Թքեն երեսներին ու ցույց տան մատով՝ կենցաղում ու փողոցում, աշխատանքի վայրում ու ամենուր:

 Մենք կորցնում ենք երկիրը մարդկանց միամտության,  պարզամտության, պրիմիտիվիզմի պատճառով:

Ընդդիմադիրի առաջին խնդիրը պետք  լինի  արժանապատիվ, իր իրավունքներին տեր կանգնող, ինքնուրույն կողմնորոշվող, վրիժառու  մարդու կերտումը: Այդ նպատակով ոչ թե ընտրությունների նախօրեին  է պետք  ակտիվանալ, ու մարդկանց տանել տեղամասեր, այլ միջընտրական ժամանակներում մարդուն պետք է բացատրվի իր իրավունքներին տեր կանգնելու ձևերը, անզիջողականություն, վրեժի մշակույթ քարոզվի՝ հանդեպ օրինազանց ցանկացած մեկը՝ քանի որ երկրում բացակայում է դատարանը, ոստիկանը, օրենքն ու արժանապատվությունը: Մենք խեղված ենք հիմքերից սկսած:

Անտեսեք ընտրության տանող ընդդիմադիրին, զբաղվեք ձեր նեղ շրջապատով, վրեժխնդիր եղեք ցանկացած մեկից, ով կհանդգնի ձեզ շահագործել որևէ ձևով, կաշառք շորթել,  ապօրինի տուգանել: Դառեք պարտիզան, ժպտացեք դեմքին ցերեկով՝ վնասեք գիշերով: Գիշերով չեք կարող, մարդ վարձեք, դա էլ չեք կարող՝ անիծեք, աղոթեք, որ ձեր վրեժը տեղ հասնի: Բայց մի ենթարկվեք ոչ տականքին, ոչ փրկիչ ֆռացողին:

Էսքանից հետո, մինչև չգրված ու գրված օրենքների հաստատումը երկրում, երբ բոլորը ստիպված լինեն հաշվի նստել մարդու արժանապատվության ու իրավունքների հետ, նորմալ օրենքի տառի հետ, ոչ պարտիզանականով գնացողը, ընտրության գնացողը, բանտարկվողը,  դոշ ճղողը, սուրբ կամ հերոս ձևացողը, կամ հիվանդ է, կամ սրիկա:

ԱՐԱ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
Ֆեյսբուքյան էջից