Մի՞թե երբեմն լռելը ոսկի չէ

Մեկը մարդու տալու երեք աղջիկ է ունենում: Մեկը մյուսից սիրուն, բայց երեքն էլ՝ լեզվական արատով: Սրանց ինչ անում-չէին անում, «կ» հնչյունը «տ» էին արտասանում: Օրերից մի օր աղջիկների հորը լուր են ուղարկում, թե թագավորի տղան գալու է նրա դուստրերից մեկին ուզելու: Ում վրա կանգ կառնի թագաժառանգի ընտրությունը, նրան էլ կտանենք պալատ` ասում են աղջիկների հորը: Սրանք խառնվում են իրար` բա ո՞նց անենք… ու մեկ էլ հայրը հնարը գտնում է` խնամախոսների մոտ բերաններդ չբացեք, ինչ էլ լինի` ծպտուն չհանեք:

Գալիս է պայմանավորված օրը: Հայրն իր աղջիկների հետ, զուգված-զարդարված, սպասում է խնամիներին: Գալիս են, երկրի կարգով, ադաթով-բանով ներս են մտնում: Հասկանալի է, սեղան է գցվում, ասում-խոսում են, մինչեւ թագաժառանգն իր ընտրությունը կատարի: Եվ սպասման այդ գեղեցիկ պահին սեղանի տակ հացի փշրանքներ հավաքող մի մուկ վազում եւ մտնում է հատակի ու պատի միացման տեղում բացված անցքի մեջ: Աղջիկներից մեծը դա նկատում է.

- Վա՜յ, մուտը, մուտը…

Միջնեկ աղջիկն անմիջապես ձայնակցում է քրոջը.

- Հա, հա, տեսա, մտավ ծատը…

Ամենակրտսերը, որ մյուս քույրերից առանձնանում էր իր ուշիմությամբ, հիշելով հոր խրատը, բացականչում է.

- Ոչ տեսել եմ, ոչ էլ տասեմ:

Թե ինչ եղավ հետո, բոլորովին կապ չունի մեր այսօրվա ասելիքի հետ, քանի որ այդ թագավորությունում կրթության եւ գիտության նախարարություն ընդհանրապես գոյություն չուներ: Մինչդեռ մեր հեքիաթի ներկայացված հատվածը ամենայն ճշգրտությամբ ներկայացնում է այն իրողությունը, որի մեջ հայտնվել է Հայաստանի Հանրապետության ԿԳՆ-ն` լեզվի վրա չկարողանալու պատճառով:

Եվ այսպես` ինչ կարող է ստացվել, երբ ՀՀ ԿԳՆ-ն փորձի գրավոր տեքստ տարածել: Ավելին ասենք` ինչ դուրս կգա ԿԳՆ կարկառունների գրչի տակից, եթե նրանք փորձեն հակադարձել ՄԻՊ գրասենյակի հայտարարությանը:

Փաստն արդեն մեր առջեւ է` սարսափելի վերամբարձ ոճով գրված մեկ էջանոց շարադրություն, որում առկա սխալներն ստիպում են մտածել, որ այն գրված է ոչ թե ԿԳ, այլ, շատ ներողություն, ՆԳ նախարարությունում: Մի խոսքով` հայ գրականության մերը լացացրել են մինչեւ վերջ:

Որպեսզի այստեղ այդ սխալները մեկիկ-մեկիկ չհանենք ու չդնենք իրենց առջեւ, խոնարհաբար խնդրում եմ հարցով մտահոգ պարոն Աշոտյանին` ձեւավորել հայերենի մասնագետներից կազմված աշխատանքային խումբ, որը կկարողանա մեր կազմած խմբի հետ քննարկել օրակարգի միակ հարցը, այն է` 20 բալանոց համակարգով ի՞նչ գնահատականի է արժանի ՀՀ ԿԳ պաշտոնական հայտարարությունը, որն իբրեւ հայերեն խոսքի նմուշ, օրինակ պետք է հանդիսանար բոլորի, այդ թվում նաեւ ԿԳՆ գաղափարական տիրույթում գործող հայ դպրոցի համար:

Այն էլ նշենք, որ, ընթերցելով ՄԻՊ հայտարարությունը, մենք արդեն հստակ պատկերացում ունենք այն մասին, թե Արմեն Աշոտյանն ու իր հիմնարկը, առնվազն հայերենի իմացության տեսակետից, որքան բան ունեն սովորելու մարդու իրավունքների պաշտպան Կարեն Անդրեասյանից ու նրա գրասենյակից:

Չնայած վերն ասվածին, առանձնապես ոգեւորվելու պատճառ չունի նաեւ ՄԻ պաշտպան Կարեն Անդրեասյանը: Զարմանալ կարելի է ուղղակի: Ինչո՞ւ վեճ բացել մաթեմատիկայի ու հանրահաշվի դասագրքերի շուրջ, երբ կա ավելի արտառոցը` հայոց լեզվի դասագիրքը (եթե չեմ սխալվում` 7-9 դասարանների), որի մասին նույնիսկ CNN-ն է աղմուկ բարձրացրել: Հարգարժան Կարեն Անդրեասյանին, հավանաբար, աղմուկ բարձրացրած հայ գիտնականները (հայերենի մասնագետներ) անձամբ չեն դիմել: Այո՞:

Եթե մարդու իրավունքների պաշտպանը թերթերի հրապարակումները չտեսնելու է տալիս եւ առաջնորդվում է միայն իրեն դիմում գրել-չգրելու հանգամանքներով, ապա վիճակն իրոք տխուր է, ապա երիցս արդարացված է ԿԳՆ-ի ճոռոմ պատասխանը, ապա տեղին է ԿԳՆ մտահոգությունը, թե այսպես շարունակվելու դեպքում ՄԻՊ ինստիտուտն Անդրեասյանի օրոք էլ չի կայանա, եւ նա էլ, իր նախորդի նման, կգնա մի հեռավոր կղզի-պետություն` տեղի աբորիգենների իրավունքների պաշտպանի խորհրդական աշխատելու:

Ավարտելով` չմոռանամ նշել, որ ԿԳՆ-ից եւ ՄԻՊ գրասենյակից ինձ հետ կարող են կապվել հետեւյալ հեռախոսահամարով եւ էլեկտրոնային փոստով` 091-48-39-34, edik_andreas@yahoo.com:

Էդիկ Անդրեասյան

hraparak.am

29.08.11