Արցախցի դպրոցական. «Ես համոզվել եմ, թե նրանք որքան օտար են մեզ համար, չեմ հավատում նրանց»

Ստեփանակերտցի դպրոցական Ադելինա Ավագիմյանի կողմից Ադրբեջանի նախագահին գրված նամակին, ինչպես հայտնի է, պատասխաննել են Իլհամ Ալիեւի աշխատակազմից։ «Նոր էջ» անկախ թերթի աշխատակիցները հանդիպել են արցախցի դպրոցականին եւ փորձել պարզել, թե այն որքանով է բավարում իրեն։ 

Ադելինան լրագրողներին ասաց, որ դա պատասխան չէ, Ադրբեջանի նախագահի մոտ աշխատող Ասլանով ազգանունով մի մարդ իր նամակից քսան անգամ մեծ նամակ է գրել, բայց իր հարցերից ոչ մեկին չի պատասխանել։

«Ես գրել եմ, որ նա շարունակ միայն Ղարաբաղի եւ պատերազմի մասին է խոսում, ուրիշ բանի մասին չի մտածում, կարծես էլ պրոբլեմներ, խնդիրներ չունի, էլ ուրիշ ոչ մի հարց իրեն չի հուզում... Հետո գրել եմ, որ ես իր մասին, իր երկրի՝ Ադրբեջանի մասին չեմ մտածում, իմ ծնողները նույնպես նրա եւ նրա երկրի մասին չեն մտածում, եւ ինձ համար անհասկանալի է, թե ինչ է ուզում մեր երկրից... Հարցրել եմ, թե ինչո՞ւ է ամբողջ ժամանակ մտածում մեր երկիրը զավթելու մասին, իրենց ինչի՞ն է պետք Ղարաբաղը, որը իրենց չի պատկանում։

Գրել եմ, որ եթե ինքը պատերազմ սկսի մեր դեմ՝ մեր երկիրը նվաճելու համար, ողջ հայ ժողովուրդը ոտքի է կանգնելու, որ մեր հողը պաշտպանի։ Հարցրել եմ՝ իսկ ինքը, իր երեխաները կամ բարեկամները մասնակցելո՞ւ են այդ պատերազմին, թե՞ ուրիշ ադրբեջանցի երիտասարդների է ուղարկելու մեր երկրի վրա։ Ինչո՞ւ շարունակ զենք է գնում, ավելի լավ չէ՞ այդ փողերով այնպիսի կյանք կառուցի իր երկրում, որ բոլորը լավ ապրեն... Ավելի լավ չէ՞ այդպես անի, քան մարդկանց կռիվ ուղարկի...

Եթե իմանայի, որ այդպես են պատասխանելու, չէի գրի։ Իմ հարցերին պատասխանելու փոխարեն սկսել են հեքիաթներ պատմել։ Նրանք կարծում են, թե ես պատմություն չգիտեմ եւ ինձ փորձում են խաբել իրենց սուտ պատմություններով։ 

Ավելի շատ ինձ դուր չի եկել, որ ինձ պատասխանել են իբրեւ Ադրբեջանի քաղաքացու, իսկ Ստեփանակերտն էլ Խանքենդի են անվանել։ Կարծես այդ օտար մարդիկ պիտի որոշեն մեր քաղաքի անունը»,- լրագրողներին ասաց Ադելինա Ավագիմյանը։

Լրագրողների հարցին՝ Ադրբեջան այցելելու հրավերի մասին, Ադելինան պատասխանեց. «Ինչպե՞ս են ինձ Ադրբեջան հրավիրում, երբ իմ նամակից հետո ադրբեջանցիներն իրենց ինտերնետային կայքերը լցրել են բոլոր հայերին ոչնչացնելու մասին սպառնալիքներով, իմ եւ իմ հայրենակիցների մասին կեղտոտ, զզվելի բաներ են գրել... Կարծում են, թե տեղյակ չեմ, չգիտեմ, թե ինչպես են Ադրբեջանում ապրող հազարավոր հայերի սպանել կամ վտարել սեփական բնակարաններից... Արդեն լրիվ համոզվել եմ, թե նրանք որքան օտար են մեզ համար... Չեմ հավատում նրանց։ Նրանց նամակը կարդալիս ինձ թվացել է, թե օտար մոլորակներից եմ ստացել այդ պատասխանը։ Ինձ հրավիրելու փոխարեն թող իրենք գան եւ իրենց աչքերով կարդան Գանձասարի, Ամարասի եւ Արցախի մյուս հին վանքերի քարերին գրած հայերեն գրությունները»։

Ստեփանակերտ

17.08.11

«Я убедилась, насколько они мне чужие. Я им не верю», – карабахская школьница

После того, как на письмо карабахской школьницы Аделины Авагимян на  имя президента Азербайджана Ильхама Алиева последовал ответ из Баку, сотрудники независимой газеты «Нор эдж» решили найти девочку и узнать, насколько она удовлетворена ответом.

Аделина сказала журналистам, что «нельзя назвать это ответом, потому что  работник президента Азербайджана по фамилии Асланов не ответил конкретно ни на один мой вопрос, хотя его письмо было в двадцать раз больше моего».

«Я писала, что президент Алиев всё время говорит лишь о Карабахе и войне, словно ни о чём другом не думает и иные вопросы его не волнуют. Я спросила, почему он всё время думает о захвате нашей страны? Зачем ему Карабах, который не принадлежит им? Своих земель ему не хватает?

Я также написала, что если он начнёт войну, чтобы захватить нашу страну, то весь армянский народ встанет на защиту нашей земли, а он, его дети, родственники и друзья вряд ли будут участвовать в этой войне – на фронт  будет отправлена простая азербайджанская молодежь. Я спросила президента Азербайджана, почему он всё время покупает оружие, когда на эти деньги могли бы построить такую жизнь в своей стране, что народ был бы счастлив и не имел бы никаких проблем? Не лучше ли это того, чем посылать людей на фронт?.. 

Если бы я знала, что мне так ответят, не стала бы писать это письмо. Вместо ответа на вопросы мне стали рассказывать «сказки». Им кажется, что я не знаю истории своей страны и пытаются обвести меня вокруг пальца. Больше всего не понравилось, что мне ответили как гражданке Азербайджана, а Степанакерт назвали Ханкенди. Словно они, эти чужие люди, должны решать, как называется мой родной город»,– сказала она журналистам. 

Отвечая на вопрос о приглашении посетить Азербайджан, Аделина  сказала: «Как можно приглашать меня в Азербайджан, когда в ответ на мое письмо азербайджанцы заполнили интернет угрозами об уничтожении всех армян, стали обзывать меня и моих соотечественников всякими грязными словами. Думают, что я не знаю, как они убили и изгнали из собственных домов тысячи армян, проживавших в Азербайджане? Я убедилась, насколько они мне чужие. Я им не верю. Раз уж на то пошло, то пусть лучше сами приезжают и своими глазами видят, что на камнях монастырей Ганзасар, Амарас и других древних храмов Арцаха – армянские письмена».