Ինչո՞ւ է ԼՏՊ-ն այդպես հանքակտուր-շնչակտուր շտապում

Հ1-ը Սերժ Սարգսյանի զոմբոպրոպագանդայի հիմնական գործիքն է:
Հ1-ով, ոչ ոք, կրկնում եմ, ոչ ոք չի կարող ելույթ ունենալ, ելույթի ժամանակ գնել, ծանոթով խցկվել ինչ-որ մի պահ, թեկուզ հինգ րոպեով, եթե դրա կարիքն ու անհրաժեշտությունը չունենար ՍՍ-ն:
Ինչպես ասում են՝ հավքն իր թևով, օձն իր պորտով...

Հ1-ը ռուսական քաղաքականության զոմբոպրոպագանդայի ֆիլիալն է Հայաստանում, ինչպես Էդիկ Նալբանդյանը Լավրովյան ԱԳՆ-ի ստորաբաժանումն է Հայաստանի ու սփյուռքի գծով:
ՍՍ-ի նամեստնիկ լինելու մասին չխոսեմ:

Ուստի Հ1-ով ամբիոն տրամադրել որևէ մեկին ցանկացած հարցի շուրջ կարծիք հայտնելու, միայն կարող է իրականանալ բացառապես ՍՍ-ի թույլտվությամբ, համաձայնությամբ կամ հանձնարարությամբ:

Կոնկրետ Հ1-ով ԼՏՊ-ի բենեֆիսը ղարաբաղյան խնդրի «լուծման» առաջ մղումն էր ռուսական կայսրության «վերականգնման» ծրագրի շրջանակներում, որին իր առաջին նախագահության հենց սկզբից լծվել է «дед»-ը:
Չեմ խորանում մանրամասների մեջ:

Ելույթն իր մեջ այնքան հակասություններ էր պարունակում, որ չզոմբիացած ցանկացած մեկը կարող է մատնանշել մի քանիսը:

Եւ եթե կան իրենց խոսքը հանրային հարթակում բարձրաձայնելու պատասխանատվություն ստանձնած մարդիկ, որոնք չեն նկատել, հասկացել այդ հակասություններից գոնե մեկը, ուրեմն իրենք իմ ասած «անմեղսունակներից» են արդեն ու իրենց խոսքն ու կարծիքը արժեք չունի և հետևաբար հանրային նշանակություն ունենալ չեն կարող:

Միայն կանդրադառնամ իր ամբողջ խոսքի ու «տրամաբանության» հիմքը հանդիսացող «խնդիրը Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև չէ, դա Հայաստանի ու աշխարհակարգի միջև է» պնդմանը:
Ամբողջությամբ կեղծ, սնանկ ու վտանգավոր թեզ:

«Աշխարհակարգը»՝ դա հետպատերազմյան համաձայնությունների ու կառույցների համակարգն էր, որոնցով պատերազմում հաղթող պետությունները սահմանեցին միջազգային համակեցության կանոններ, որը հնարավորություն կտար ազգերի խաղաղ գոյակցությանը:

Սառը պատերազմի տարիներին այդ աշխարհակարգը գործում էր մի տրամաբանությամբ, այն պահից, երբ գերմանիաները միացան, Արևելյան Եվրոպան ազատագրվեց սովետիզացիայից ու մուտք գործեց ՆԱՏՈ, երբ ՍՍՀՄ-ն ու Հարավսլավյան տրոհվեցին անկախ պտությունների, այդ պահից սկսեց գործել այլ կանոններով, տրամաբանությամբ ու թելադրանքով գործող աշխարհակարգ:

Այժմ, երբ Պուտինը փորձում է վերականգնել Ռուսաստանի դերն այդ աշխարհակարգում, հընթացս փորձելով «ծնկած դիրքից բարձրանալ», վերականգնելով կայսրությունը ու այդ ճանապարհին չի աշխատում որևէ աշխարհակարգ, բացի հիբրիդային պատերազմները (Վրաստան, Ուկրաինա, ԻԳԻԼ,Սիրիա, ապրիլյան չորսօրյան և այլն), երբ Թրամպով պայմանավորված չկա հստակություն նաև Եվրոպական ու ԱՄՆ քաղաքական դերակատարման մասով այդ աշխարհակարգում, խոսել ինչ որ աշխարհակարգի մասին, ու դրա «թելադրանքով» պայմանավորված լուծումների անխուսափելիության ու միջազգային երաշխիքների մասին ու այն հակադրել Հայաստանին, առաջին հայացքից կարող է թվալ անմտություն (անմեղսունակություն), իսկ իրականում՝ Ռուսաստանի սկսած «նոր աշխարհակարգի» կերտման էպիզոդներից մեկն է ԼՏՊ-ի ու նրա գովերգած ՍՍ-ի ու Էձիկ Նալբանձյանի կատարմամբ: Ու ինչպես միշտ, Ռուսաստանը դա նախապատրաստվում է անել այս ռեգիոնում Հայաստանի հաշվին, ինչպես նախորդ դարասկզբին հայ բոլշևիկների ձեռքով, հիմա էլ հայ ԼՏՊ-ների ու ՍՍ-ների ձեռքերով:

Սովետի ժամանակ էլ կոմունիստ լիդերներն էին ասում. «մեզնից ոչինչ կախված չէ: Ամեն ինչ որոշվում է Կրեմլում»: Իսկ Դեմիրճյանն էլ ասում էր. «Ղարաբաղը ջեբո՞ւմս է, որ հանեմ տամ»:

Չեմ հասկանում, էլ ի՞նչ անի ԼՏՊ-ն, որ մարդ հասկանա.
Նրա, ինչպես նաև նրա կոլեգաներ ՍՍ-ի էձ. Նալ-ի հայրենիքը ՍՍՌՄ կայսրությունն է, որին հատուկ ծառայությունների խողովակներով ծառայել ու շարունակում են ծառայել ցմահ, նաև հայոց պետության վերացնելու գնով:

*  *  *
ԼՏՊ-ն ակնհայտորեն նենգափոխում է պատճառահետևանքային կապերը, երբ միջազգային իրադարձություններից բերում է ճշմարտացի օրինակներ, իսկ արված հետևությունները գլխիվայր շուռ է տալիս:

Նման կերպ վարվեց և՛ Կոսովոյի-Սերբիայի օրինակը բերելուց, և՛ Իրաք-Քուվեյթ օրինակը բերելուց: Իսկ Իսրայելին հղում անելը երեսպաշտության ու անհրաժեշտ եզրահանգման գալու համար փաստերը կամայականորեն մանիպուլյատիվ ներկայացման դասական օրինակ էր:

Բոլոր այն եզրակացությունները, որոնք ճշգրտորեն կարող էր անել Ադրբեջանի համար, շուռ տվեց Հայաստանի վրա:

Իսկ ՍՍ-ի դիրիժորությամբ ընթացող ընտրաֆարսի այլ մասնակիցների արդարացի գնահատականները այն «համեղ գարնիրն» էր, որ եկավ լրացնելու, հավաստիության դոզա հաղորդելու իր նախորդ դատողություններին:

Սոփեստության, ունկնդրի գիտակցության վրա ազդելու, հատուկ ծառայությունների կողմից վաղուց մշակված ու փորձարկված մեթոդի դասական, քրեստոմատիկ օրինակ, որն այժմ շատ են օգտագործում ռուսական հատուկ ծառայությունների զոմբոպրոպագանդիստներն ամեն օր իրենց թոք-շոուներում:
Կիսելյով, Սոլովյով, Բաբայան և այլք:

Ելույթի բովանդակությանը չեմ անդրադառնա:
Բանավոր ժամանոց հարցազրույցի բովանդակությանը գրավոր, մանրամասն, հիմնավոր ու համարժեք անդրադառնալու համար առնվազն պետք է «տարած» լինես, հատկապես, որ նման ծավալի նյութ ոչ ոք չի կարդալու:
Ուզում եմ ուշադրություն հրավիրել երկու հանգամանքի վրա:

Առաջինը:
Ի՞նչ եղան խոստումները, թե այսուհետ մենք ունենք միայն մեկ հակառակորդ, հանձինս Սերժ Սարգսյանի ու ՀՀԿ-ի: Եւ մեր պայքարի թիրախը միմիայն նրանք են ու քննադատություններն ու մերկացումներն էլ ուղղված կլինեն բացառապես միայն նրանց:

Մյուսներին չենք անդրադառնա, և եթե նույնիսկ նրանք մեզ վրա ցեխ էլ շպրտեն, չենք պատասխանի:
Պարզվեց (իսկ դա շատերիս է հայտնի դեռևս 90-ականներից), որ ինչպես ՀՀԿ-ի ու ՍՍ-ի դեպքում է, ԼՏՊ-ի ու ՀԱԿ-ի դեպքում էլ գործը խոսքի ճիշտ հակառակն է:

Երկրորդը:
Ինչու՞ ԼՏՊ-ն ակտիվացավ հատկապես ապրիլյան ադրբեջանական հարձակման ձախողումից անմիջապես հետո ու մինչ այժմ երիտասարդական ավյունով շարունակում է նույն գիծը տանել:
Եթե չեք մոռացել, նա սկսեց ակտիվ «հողեր-խաղաղության դիմաց» (իրականում՝ հողեր-իշխանափայի դիմաց) լոզունգով հանդես գալ հենց այդ օրերից սկսած, երբ սկսեց քարոզչական հանդիպումները ՍՍ-ի հետ ու այցելեց Արցախ ու հանդիպեց այնտեղի ռսահպատակ իր կոլեգաների հետ:
Բազմիցս փաստերով հիմնավորել եմ, որ ապրիլյան ադրբեջանական հարձակումը նախապես մշակված, պլանավորված ու համաձայնեցված էր Մոսկվա-Բաքու-Երևան ղեկավարների մակարդակով, Լավրովյան ծրագրի շրջանակներում ու ծառայում էր մեկ նպատակի:

Թեթև, պլանավորած, փոխհամաձայնեցված պատերազմի իմիտացիայով հանձնել հինգ շրջանները, դրա դիմաց Բաքուն կմտներ ԵԱՏՄ, ռուսական խաղաղարար ուժերը կտեղակայվեին շրջանում, տարածաշրջանն ամբողջությամբ ու վերջնական կանցներ Մոսկվայի գերիշխանության տակ (20 թվի մարտի 16-ի պայմանագիր), իսկ Մինսկի խումբն էլ կիմաստազրկվեր ու դե ֆակտո կդադարեր գործելուց, Արցախի խնդրի լուծումն ամբողջությամբ հանձնելով Կրեմլի ողորմածությանը:

Այդ ծրագիրը չիրագործվեց, տապալվեց կողմերի կամքից անկախ պատճառով միայն:
Հայ զինվորի հերոսական, ֆանատիկ հայրենասիրության ու ինքնազոհողության գնով։ Բայց Պուտինյան ծրագիրը մնում է ուժի մեջ, ու չնայած պլան A-ի տապալմանը, Կրեմլը անցավ նույն ծրագրի պլան B-ի գործարկմանը:

Ու ահա խաղի մեջ մտավ-մտցրին ԼՏՊ-ն ու սկսվեց հայ ժողովրդի ահաբեկումը «անգերազանցելի պատմաբան» (չեք մոռացել, չէ՞, որ պատմությունը կեղծ գիտություն է), «Հիմնադիր» (հիմնաքանդ),
մասսայական հիպնոսա-զոմբոմասնագետի կողմից:
Ցինիկաբար:
Խեղաթյուրմամբ ու ստելով:

Հատուկ ծառայություներում ստացած «ДЕД» (միամիտների համար պապի փաղաքշական թարգմանությամբ) մականվանը հարիր ինքնահավանությամբ ու ինքնավստահությամբ:

Զանց առնելով հայ ազգային բոլոր սրբություններն ու անկախ պետություն ունենալու հրամայականն ու պատմական եզակի հնարավորությունը :
Հայաստանը, Արցախն ու Ադրբեջանը ռուսական «վերականգնվող կայսրության»-ը կցելու ցնորամիտ գաղափարին ծառայելու-իրագործելու, ու որպես վարձատրություն տիրոջից իշխանության մեջ փայ ստանալ-ունենալու անհագուրդ ցանկությունից մղված:

Հայ ազգի «փրկչի» փաթեթավորմամբ: Այստեղ ասեմ, որ Հայաստանի նկատմամբ Կրեմլի ծրագրերը ամփոփվում են ՖՈՐՊՈՍՏ (Հայաստանն առանց հայերի) եզրույթում: Էնպես որ, ռսահպատակները թող շատ չոգևորվեն:

Իսկ ինչո՞ւ է ԼՏՊ-ն այդպես հանքակտուր-շնչակտուր շտապում:
Հայերիս ահաբեկում չեղած միջազգային թշնամի հանրության կողմից ընդհուպ մինչև ռմբակոծումների ու ուժի կիրառման այլ դրսևորումների սուտ տեղեկատվությամբ: Որովհետև առաջիկա «ընտրությունները» հարմար առիթ են վարձատրությունը լեգիտիմ ստանալու համար, իսկ Կրեմլի համար էլ պահը բարենպաստ է միջազգային իրադրության առումով:

Թրամփյան Ամերիկայի ու անորոշ, ամորֆացած Եվրոպայի դեռևս չճշտված հարաբերություններն ու կարճաժամկետ կտրվածքով դրանց անորոշ ապագան հնարավորություն են ստեղծել Կրեմլի համար, օգտագործելով աշխարհաքաղաքական լրիվ այլ իրավիճակի ժամանակ եռանախագահության ձեռք բերած պայմանավորվածությունները (Մադրիդյան սկզբունքներ), լեգիտիմ կերպով իրագործել իր պլան B-ն, համաշխարհային հանրությանը կանգնեցնելով արդեն կատարված փաստի առաջ:

Այսինքն ըստ սովորության՝ «քցելով»
Ինչպես վարվեց Ուկրաինայում, Սիրիայում:
Ու ահա այստեղից պարզ է դառնում ԼՏՊ-ի այդքան «անհանգիստ» ցնցումների իրական պատճառները:

Ավարտելով, ասեմ, որ ի ուրախություն մեզ, այս ծրագիրն այսօր արդեն չի կարող իրագործվել:
Ու նորից ԼՏՊ-ից, ՍՍ-ից ու Պու-ի կամքից անկախ պատճառներով:
Նորից Ադրբեջանը դեմ է:

Ապրիլին համոզվելով, որ Կրեմլն ու ՍՍ-ն իրականում այդքան էլ զորեղ չեն, ու որ Պուտինի նպտակի իրագործումը նույնիսկ չի կարող ապահովել Ալիևի իշխանության հավերժացումը, Ալիևը սկսել է արդեն տասը տարուց ավել կոմայի մեջ գտնվող ՎՈւԱՄ-ի ռեաբիլիտացիան:
ՎՈւԱՄ- հակառուսական, հակապուտինյան կոալիցիա:
Վրաստան, Ուկրաինա, Ադրբեջան, Մոլդովա:
Ալիեվը մեծացնելով իր ինքնիշխանության գործակիցը, բարձրացնում է խաղադրույքը` ստավկան:
Պահանջված գինը կլինի՝ ամբողջը և միանգամից:
Տարածքներ+Արցախ:

Այնպես որ, սպասենք ԼՏՊ «փրկչի» հաջորդ գալստյանը, արդեն նաև Արցախն անհապաղ հանձնելու լոզունգով:
Իսկ դրա համար անհրաժեշտ է, որ Հայաստանը թալանվի ու դատարկվի արդեն ավելի բարձր տեմպերով:
Բոլորս՝ բաժան-բաժան, դեպի ընտրաֆարս։


Հ.Գ. - ԼՏՊ-ն երբևէ չի դավաճանել:
Որովհետև երբևէ չի եղել յուրային:
Այդ դուք եք իրեն համարում յուրային:
Ինչպես շատերը Ռուսաստանին:
Նրանք ուղղակի մտքում ծիծաղում են նման մտածողների վրա:
Նրանք ունեն իրենց խնդիրներն ու ցանկացած գնով փորձում են լուծել դրանք:
Իսկ դուք՝ դավաճաան, էլ չգիտեմ թե ինչ:
Հարցի պատասխանը տալիս եմ ամեն գրությունում:
Հզոր, ինքնիշխան, ժողովրդավարական պետություն ու խնդրի լուծում՝ ըստ այդմ ունեցած հնարավորությունների:
Իսկ ինքնակամ, ուրիշի շահերի համար հանձնվելը կործանման ճանապարհ է և ոչ փրկության։

ԱԼԲԵՐՏ ԲԱՂԴԱՍԱՐՅԱՆ

Ֆեյսբուքյան էջից