Այդ պայմաններում, Հայաստանում ՆԱՏՕ-ի շաբաթվա կապակցությամբ շնորհավորանքը ստանում է առավելապես խորհրդանշական բնույթ: Գուցե քաղաքական նրբերանգներ կան այդ շնորհավորանքի մեջ, հատկապես, որ դրա զգալի մասը վերաբերում է Հայաստանի մասնակցությանը ՆԱՏՕ-ի խաղաղարար առաքելությանը: Թե ինչ ակնարկ կա այդ հիշատակումներում, դժվար է ասել: Գուցե դժվար է դրանից բացի այլ բովանդակային բան ընդգծել Հայաստան-ՆԱՏՕ հարաբերության մեջ, իսկ գուցե նաեւ ԱՄՆ-ն խաղաղապահների մասով ինչ որ բան է ակնարկում Հայաստանին, որը կարծես թե ընկել է Արցախ ռուս կամ ՀԱՊԿ խաղաղարարների մուտք ապահովելու ռուսական «գծի» վրա:
ԱՄՆ միգուցե ակնարկում է Հայաստանին, որ եթե բանը հասնի խաղաղապահներին, ապա թույլ չի տա, որ Արցախում ՆԱՏՕ-ի խաղաղարար առաքելությունից բացի հայտնվի որեւէ այլ առաքելություն: Եվ այդ հիշեցում-ակնարկը խորհրդանշական եւ ուշագրավ է այն տեղեկության ֆոնին, թե Պուտինը Հայաստան ժամանելուց նախ Գյումրիում է վայրէջք կատարելու եւ այցելելու է ռուսական ռազմակայան, հետո նոր մի քանի ժամով անցնի Երեւան: Ըստ երեւույթին, Պուտինը ստուգելու է, թե ինչքան արագ կարող է ռուսական ռազմակայանը Գյումրիից հասնել Արցախ խաղաղապահ առաքելության ներքո տեղակայվելու: Դրա համար էլ ԱՄՆ շնորհավորում է Հայաստանին ու հիշեցնում, որ կա ՆԱՏՕ:
Հայաստանում ստեղծվել է մի իրավիճակ, երբ շնորհավորելու առիթ պետք է լինի Հայաստանում «Հայաստանի շաբաթի» անցկացումը, երբ Հայաստանը գոնե մի շաբաթ կապրի իր շահով: Այդ դեպքում, Հայաստանին հարկ չի լինի հիշեցնել ՆԱՏՕ-ի գոյության մասին: Այդ ժամանակ Հայաստանը դրա մասին չի մոռանա, քանի որ ՆԱՏՕ-ից կարող է քաղել ժամանակակից անվտանգության դասեր, զինուժի արդիականացման, արդյունավետության բարձրացման, ինչպես ԱՄՆ շնորհավորանքի մեջ է նշվում՝ «բանակում արդարացիության եւ կոռուպցիայի դեմ պայքարի» դասեր, մեխանիզմներ:
Հայկական զինուժում պակասում է հենց այդ առանցքային խնդիրը: Այն, ինչ բացակայում է օրինակ ռուսական զինվորական համակարգում:
Ռուսաստանն ամեն ինչ անում է Հայաստանը հենց այդ համակարգում պահելու համար, դրա համար էլ արգելել է առանց իրեն որեւէ հիմնարար հարաբերություն հաստատել ՆԱՏՕ-ի հետ, դրա համար էլ Հայաստանը շանտաժի եւ սպառնալիքի գնով հետ պահվեց եվրաասոցացումից, ինչը անխուսափելիորեն բերելու էր նաեւ անվտանգության հարցում համակարգային մեխանիզմների եւ արժեքների վերանայման, որոնք շոշափելիորեն բարձրացնելու էին Հայաստանի անվտանգության ունակությունը եւ այն դարձնելու էին առավելագույնս ինքնաբավ:
Ու քանի որ Հայաստանի իշխանությունը տարվա մեջ թեկուզ մեկ շաբաթ իսկ չի ապրում Հայաստանի շահով՝ թեկուզ մեկ օր կամ նույնիսկ մեկ ժամ, Հայաստանին շնորհավորելու փոխարեն մնում է կարեկցել:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Комментариев нет:
Отправить комментарий