Վարդան Հակոբյանը «Վիքիպեդիա»-ում

Գրական միջակությունները սողոսկել են «Վիքիպեդիա»

Արդեն չենք էլ զարմանում, երբ քնում-արթնանում ենք ու հանկարծ հայտնաբերում, որ սերիալի այս կամ այն «դերասանը», որին երեւի ֆայլաբազարից են գտել, դարձել է վաստակավոր արտիստ: Մեկ ուրիշը, ասենք մի անհայտ գրող՝ մշակույթի վաստակավոր գործիչ: Երրորդին՝ ձեռաց սարքել են «նշանավոր արձակագիր» եւ դոշից կախել «Մեսրոպ Մաշտոց շքանշան» եւ այլն: Չենք զարմանում այլեւս, քանզի մեր երկրում ոչ մի չափանիշ չի գործում:

Վերջին օրերին, սակայն, այս զավեշտալի պատմությունը հիշելով՝ ուղղակի լիաթոք ծիծաղում եմ: Ո՞վ է ճանաչում կամ ո՞վ է լսել Վարդան Հակոբյան «պոետի» անունը: Պարզվում է՝ այս մարդը, որ լավագույն դեպքում կարող էր լինել քելեխների ու հարսանիքների թամադա, փորձ է արել իր անունը անմահացնել «wikipedia» (Վիքիպեդիա) հանրահայտ հանրագիտարանում։

Սույն «պոետը» կողոպտել է Վարդան Հակոբյան կամ Հեսու վարդապետի էջը (1862, գյուղ Ահարոնք (Սասուն գավառում), 1915, Մեծ Եղեռնի զոհ) եւ դրա վրա կառուցել իր էջը:
Ուշադրություն. ստացվել է, որ «պոետ» Վարդան Հակոբյանը ծնվել է 1948-ին եւ վախճանվել …1915-ին...

Ահավասիկ.

Վարդան Հակոբյան (բանաստեղծ)
«Վիքիպեդիայից»՝ ազատ հանրագիտարանից
Անվան այլ գործածումների համար տես՝ Հակոբյան

Վարդան Հակոբյան (բանաստեղծ)
ԱԱՀ՝   Վարդան (Սլավիկ) Սարգսի Հակոբյան
Ծննդյան օր՝   մայիսի 21, 1948 (64 տարեկան)
Ծննդավայր՝   Արփագյադուկ, ԽՍՀՄ
Վախճանի օր՝   1915 թ.
Վախճանի վայր՝   Մուշից ոչ հեռու
Ազգություն՝   հայ
Կրոն՝   Հայ Առաքելական եկեղեցի

Վարդան (Սլավիկ) Սարգսի Հակոբյան (ծնված 21. 5. 1948, գյուղ Արփագյադուկ (ԼՂՀ Հադրութի շրջանում)), բանաստեղծ, դրամատուրգ, բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1998), պրոֆեսոր։ Ավարտել է Բաքվի մանկավարժական ինստիտուտը (1969)։ 1969-83-ին աշխատել է Ստեփանակերտի «Սովետական Ղարաբաղ» օրաթերթում, 1976-83-ին՝ գլխավոր խմբագրի տեղակալ։ 1983-91-ին՝ գրողների միության Լեռնային Ղարաբաղի մարզային բաժանմունքի պատասխանատու քարտուղար, 1991-ին՝ ԼՂՀ գրողների միության նախագահ, միաժամանակ՝ միության պաշտոնաթերթ «Եղիցի լույսի» գլխավոր խմբագիր։ Ստեփանակերտի Վահրամ Փափազյանի անվան հայկական դրամատիկական թատրոնը բեմադրել է Հակոբյանի «Հայելիներ» (1979) և «Քո սերը քո տունն է» (1981) պիեսները։ Հակոբյանը հիմնադրել և խմբագրել է «Արցախ» (1989) երկամսյա և «Պըլը-Պուղի» (1991) երգիծական հանդեսները։ Հակոբյանի քնարական բանաստեղծությունների («Մեղեդիներ», 1969, «Շանթահար կաղնին», 1974, «Մայրանում է լույսը», 1975, «Անմարելի-անմեկնելի», 1981, «Վաղվա աչքերով», 1987, «Արցախա ծուխ», 1989, «Ամարասի զանգերը», 1989 ևն ժողովածուներ) հիմնական թեման ժամանակակից մարդու խոհերն են, կարոտի, սիրո ապրումները։

ԿԻՄԱ ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆԻ ֆեյսբուքյան էջից
25.03.13

http://zham.am/am/news/1673.html